Czytania na poniedziałek, 10 listopada 2025
Poniedziałek XXXII tydzień zwykły
(Mdr 1,1-7)
Umiłujcie sprawiedliwość, sędziowie ziemscy! Myślcie o Panu właściwie i szukajcie Go w prostocie serca. Daje się bowiem znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego. Bo przewrotne myśli oddzielają od Boga, a Moc, gdy ją wystawiają na próbę, karci niemądrych. Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi. Święty Duch karności ujdzie przed obłudą, usunie się od niemądrych myśli, wypłoszy Go nadejście nieprawości. Mądrość bowiem jest duchem miłującym ludzi, ale bluźniercy z powodu jego warg nie zostawi bez kary: ponieważ Bóg świadkiem jego sumienia, prawdziwym stróżem jego serca, tym, który słyszy mowę jego języka. Albowiem Duch Pański wypełnia ziemię, Ten, który ogarnia wszystko, ma znajomość mowy.
(Ps 139,1-3.4-5.7-8.9-10)
REFREN: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz moje wszystkie drogi.
Zanim słowo znajdzie się na moim języku
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz
i kładziesz na mnie swą rękę.
Gdzie ucieknę przed Duchem Twoim?
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
jesteś przy mnie, gdy położę się w otchłani.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki,
gdybym zamieszkał na krańcu morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Aklamacja (Flp 2,15-16)
Jawicie się jako źródła światła w świecie, trzymając się mocno Słowa Życia.
(Łk 17,1-6)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie. Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: "Żałuję tego", przebacz mu”. Apostołowie prosili Pana: „Przymnóż nam wiary”. Pan rzekł: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: «Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze», a byłaby wam posłuszna”.
Źródło: mateusz.pl
Rozważanie na poniedziałek, 10 listopada 2025
Obrona przed zgorszeniem.
Dodaj nam wiary, proszą uczniowie, słysząc, jaki radykalizm jest potrzebny, by nie stać się powodem zgorszenia dla bliźniego, zwłaszcza dla jednego z tych małych oraz jaką wielką wytrwałość i ufność trzeba posiadać, aby siedem razy na dzień przebaczać winowajcy. Wydaje się, że Łukasz pragnie połączyć przypowieść o złym bogaczu i biednym Łazarzu z bardzo konkretnym ostrzeżeniem odnoszącym się do unikania zgorszenia oraz konieczności przebaczania. Bogaty hedonista, który ubierał się w purpurę i bisiors i dzień w dzień ucztował wystawnie, a jednocześnie nie był w stanie dostrzec ubogiego Łazarza leżącego u swych drzwi, dopiero w otchłani zrozumiał zło swego postępowania oraz zgorszenie, które prowokował swoim sposobem życia. Dlatego w otchłani zwraca się do Abrahama: Proszę cię więc, ojcze, poślij go (Łazarza) do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Odpowiedź jest twarda: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!
Przypowieść ta wprowadza nas w naukę o konieczności unikania zgorszenia, bowiem stawką jest wieczność zarówno dla gorszyciela, jak i dla ulegających zgorszeniu, to znaczy tych, którzy będą naśladować zły przykład. Jednak Jezus nie tylko ostrzega potencjalnych gorszycieli, którzy mogliby żyć na wzór złego bogacza, ale wskazuje sposób uzdrowienia z doświadczonego zła, którym jest radykalna ufność w moc przebaczenia, o które prosi krzywdziciel i którego udziela skrzywdzony, nawet siedem razy na dzień. Jednak, aby unikanie zgorszeń oraz leczenie przebaczeniem były możliwe potrzebny jest jednolity wzorzec dobra oraz jednoznaczne rozumienia zła. Dlatego nie da się przecenić Abrahamowej odpowiedzi danej bogaczowi: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają! Prawo dane ludowi przez Mojżesza i prorockie upomnienia, aby chodzić drogami wyznaczonymi Prawem, są niezbędnym punktem odniesienia, aby rozumieć co jest dobrem, do którego człowiek ma dążyć oraz złem, którego musi unikać.
Współczesność nasycona ideologiami indywidualizmu stanowi ogromne zagrożenie dla jasnego i niezmiennego określenia tego, co jest złem, które może zgorszyć maluczkich oraz jakie pragnienie, postawy, gesty, słowa, czyny muszą być uzdrawiane prośbą o przebaczenie i przebaczeniem udzielonym. Dlatego prośba uczniów dodaj nam wiary jest o wiele bogatsza w swej treści niż tylko „daj nam siły, byśmy nie byli zgorszeniem oraz potrafili przebaczać nawet 7 razy dziennie”. Prośba uczniów wyraża nieodzowność łaski, aby przyjąć prawo nadane przez Mojżesza i nie oburzać się na bolesne pouczenia Proroków. Mojżesz i Prorocy stanowią fundament rozróżniania dobra i zła. Uczniowie proszą także, by nie ulec subiektywnym i egoistycznym motywacjom w określaniu tego, co jest dobrem i złem. Dlatego medytując Jezusowe wezwania do unikania zgorszenia i do przebaczania trzeba sobie postawić pytanie o to, gdzie szukam mądrości w rozeznawaniu? U Boga, to znaczy w nauce Mojżesza i Proroków, czy może w świecie, który uwodzi propozycjami schlebiającymi egoizmowi i intelektualnemu lenistwu? A może uznaję za mądre i słuszne wszystko to, co medialne autorytety ogłoszą jako prawdy dziś obowiązujące, które jutro mogą być zmienione, jeśli przestaną być użyteczne?
ks. Maciej Warowny
Źródło: mateusz.pl