Czytania na niedzielę, 7 grudnia 2025
Druga Niedziela Adwentu
(Iz 11, 1-10)
Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ani wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą z sobą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani działać na zgubę po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.
(Ps 72 (71), 1b-2. 7-8. 12-13. 17)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa,
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Niech jego imię trwa na wieki,
jak długo świeci słońce, niech trwa jego imię.
Niech jego imieniem wzajemnie się błogosławią,
niech wszystkie narody życzą mu szczęścia.
(Rz 15, 4-9)
Bracia: To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało także dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was – ku chwale Boga. Albowiem Chrystus –powiadam – stał się sługą obrzezanych dla ukazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: "Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu".
Aklamacja (Łk 3, 4c. 6)
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
(Mt 3, 1-12)
W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka izajasza, gdy mówi: "Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!" Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: "Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym".
Źródło: mateusz.pl
Rozważanie na niedzielę, 7 grudnia 2025
Jeszcze są w naszej pamięci słowa pierwszej niedzieli Adwentu - zaproszenie do czuwania. To czuwanie to oczywiście tęsknota, to umiejętność czekania, ale to także wyjście naprzeciw. To także posłuchanie wołania proroka Izajasza: „przygotujcie drogę dla Pana”.
Jan Chrzciciel jest dla nas drogowskazem na drogach Adwentu. On także jest głosem, który woła: „przygotujcie drogę Panu”. Jak tego dokonać?
Jan Chrzciciel mówi: nawróćcie się. I oto mamy ludzi, którzy przychodzą z całej Judei, w tym również z Jerozolimy. Pokonują te 19 km, żeby pójść na pustynię, żeby szukać ratunku. Ciekawe jest to, że Sadyceusze i Faryzeusze tylko przyjmują chrzest, natomiast pozostały tłum ludzi przyjmuje chrzest i wyznaje grzechy. Wchodzi, tym samym, na drogę nawrócenia. Nazwać rzeczy po imieniu, by zmieniły się w okamgnieniu. Nazwać, żeby doświadczyć nowego wyjścia z domu niewoli, bo tak to było traktowane, że kiedy pojawi się Mesjasz, to będzie nowe wyjście.
Mamy pustynię, mamy Jana Chrzciciela, mamy okolice Jordanu. Kiedy naród wybrany wchodzi do Ziemi Obiecanej, to jest to finał wyjścia z Egiptu. Finał długiej 40-letniej drogi do ziemi obietnicy.
Oto Bóg pragnie nas wyzwalać, uwalniać i pragnie działać z mocą w naszym życiu. Pragnie dać nam chrzest Ducha Świętego i ognia. I doświadczam tego, kiedy przystępuję do sakramentu spowiedzi. Otrzymuję Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów. Otrzymuję dar ognia Ducha Świętego, żeby doświadczyć nowego wyjścia, żeby doświadczyć nawrócenia. Co się przekłada także na wyznanie grzechów i na żal za grzechy, czyli wołanie o miłosierdzie.
Spotykamy Jana Chrzciciela, drogowskaz Adwentu, który nie tylko strojem przypomina Eliasza. Przypomina Eliasza także w przepowiadaniu miłosierdzia od Boga.
Źródło: mateusz.pl