Wielkopostne spotkanie z Nawróconą Wiedźmą

W 1. Niedzielę Wielkiego Postu w naszej parafii gościliśmy Patrycję Hurlak, aktorkę, reżyserkę i autorkę książek, która podzieliła się świadectwem swojego nawrócenia. Pani Patrycja ponad 20 lat zajmowała się czarną magią. O historii jej nawrócenia przeczytamy w książce „Nawrócona wiedźma”. Książkę można wypożyczyć w naszej bibliotece parafialnej.

Katechizm Kościoła Katolickiego - nr 2115, 2116, 2117:

Wróżbiarstwo i magia

Bóg może objawić przyszłość swoim prorokom lub innym świętym. Jednak właściwa
postawa chrześcijańska polega na ufnym powierzeniu się Opatrzności w tym, co dotyczy
przyszłości, i na odrzuceniu wszelkiej niezdrowej ciekawości w tym względzie.
Nieprzewidywanie może stanowić brak odpowiedzialności.

Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub
demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać
przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni
i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania
nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie
ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem - połączonym z miłującą
bojaźnią - które należą się jedynie Bogu.

Wszystkie praktyki magii lub czarów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych
sił, by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim - nawet w celu
zapewnienia mu zdrowia - są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te należy
potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im intencja zaszkodzenia drugiemu człowiekowi
lub uciekanie się do interwencji demonów. Jest również naganne noszenie amuletów.
Spirytyzm często pociąga za sobą praktyki wróżbiarskie lub magiczne. Dlatego Kościół
upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych 
praktyk medycznych nie usprawiedliwia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania
łatwowierności drugiego człowieka.